Κανείς δεν μπορεί να σας σταματήσει

Τσικνοπέμπτη... Η Κύπρος από το διάστημα

Κράτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα.

 Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο.  

Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν.

 Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους. Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας.

 Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές.  

Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα).  

Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο».

 Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες».  

Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη», που πιθανόν να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν εκεί. Μάλιστα, μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού».  

Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή».  

Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους».
Φιλιππίνες: Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....
( http://www.mixanitouxronou.gr )

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα. Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο. Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν. Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους. Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές. Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα). Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο». Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες». Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη», που πιθανόν να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν εκεί. Μάλιστα, μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού». Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή». Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους». Φιλιππίνες: Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/onomasies-kraton-poy-proerchontai-apo-ta-ellinika/

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα. Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο. Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν. Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους. Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές. Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα). Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο». Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες». Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη», που πιθανόν να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν εκεί. Μάλιστα, μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού». Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή». Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους». Φιλιππίνες: Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/onomasies-kraton-poy-proerchontai-apo-ta-ellinika/

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα. Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο. Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν. Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους. Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές. Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα). Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο». Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες». Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη», που πιθανόν να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν εκεί. Μάλιστα, μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού». Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή». Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους». Φιλιππίνες: Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/onomasies-kraton-poy-proerchontai-apo-ta-ellinika/

Πίσω από κάθε παιδί που πιστεύει στον εαυτό του,υπάρχει ένας ενήλικας που πίστεψε πρώτα σε αυτό. (Mathew Jacobson)

Γιορτή των γραμμάτων και των τριών ιεραρχών σήμερα…

Τα γράμματα αννοίουσιν τα μάθκια του πλασμάτου,
δείχνουν του στράτα σίουρην τζαι παρπατούν μιτά του.
Η μόρφωση στον άνθρωπο, εν μάλιν πον πουλιέται,
εν σπίτι σιερόχτιστο, με λιώνει με χαλιεται.

(Αντρέας Μαππούρας)

Γιατί η βδομάδα έχει εφτά ημέρες

Γιατί η βδομάδα έχει εφτά ημέρες

 Ακούγεται αφελής η ερώτηση, ειδικά σε εμάς που δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη 'week' και η λέξη 'εβδομάδα' υποδηλώνει από μόνη της πόσες ημέρες έχει αυτό το χρονικό διάστημα, αλλά πίστεψέ μας, δεν είναι. Υπάρχει λόγος που έχει καθιερωθεί και που χωρίζεται σε επτά εικοσιτετράωρα.

Η αλήθεια είναι ότι τον χρόνο τον έχουμε ορίσει με βάση τις κινήσεις των πλανητών, πχ μια περιστροφή της γης γύρω απ' τον εαυτό της είναι μια μέρα, κ.ο.κ. Και κάπως έτσι πάει και για τη βδομάδα, μόνο που εδώ ο καθορισμός της εβδομάδας είναι όμως λίγο πιο δύσκολος, καθώς οι φάσεις του φεγγαριού δεν συμπίπτουν ακριβώς με το ηλιακό ημερολόγιο. Ο κύκλος του φεγγαριού διαρκεί για 27 ημέρες και 7 ώρες, και υπάρχουν 13 φάσεις του φεγγαριού και όχι 12 για κάθε έτος.

Κάποιοι απ' τους αρχαιότερους πολιτισμούς παρατήρησαν το σύμπαν και κατέγραψαν τις κινήσεις των πλανητών, του Ήλιου και της Σελήνης. Οι Βαβυλώνιοι -οι οποίοι ζούσαν στο σημερινό Ιράκ- ήταν ιδιαίτερα παρατηρητικοί και πολύ καλοί μελετητές της κίνησης των ουράνιων σωμάτων και κατά ένα μεγάλο ποσοστό, σε εκείνους οφείλουμε την ύπαρξη της "βδομάδας".

Ο λόγος που υιοθέτησαν τον αριθμό "επτά" είχε να κάνει με το γεγονός ότι παρατηρούσαν επτά ουράνια σώματα: τον Ήλιο, τη Σελήνη, τον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Δία και τον Κρόνο. Γι' αυτόν τον λόγο ο αριθμός "επτά" είχε μεγάλη σημασία για εκείνους.

Άλλοι πολιτισμοί είχαν επιλέξει κάποιους άλλους αριθμούς, όπως πχ οι Αιγύπτιοι των οποίων η αντίστοιχη χρονική περίοδος της εβδομάδας είχε δέκα ημέρες ή των Ρωμαίων που είχε οκτώ.

Οι Βαβυλώνιοι, λοιπόν, διαίρεσαν τους μήνες τους σε εβδομάδες, δίνοντας μεγάλη θρησκευτική αξία στην τελευταία ημέρα της. Και επειδή ο μήνας για εκείνους είχε 28 ημέρες, διαιρέθηκε "ισόποσα" σε 4 βδομάδες.

Είχε τέτοια επιρροή και τέτοια λάμψη ο πολιτισμός τους στη Μέση Ανατολή, ειδικά τον 7ο-6ο π.Χ., που ο υπολογισμός τους αυτός επικράτησε και έξω απ' τα "σύνορά" τους. Όπως και η διαίρεση της ώρας σε 60 λεπτά.

Η βδομάδα επεκτάθηκε και στην υπόλοιπη ανατολή. Υιοθετήθηκε από τους εβραίους που ήταν υπήκοοι των Βαβυλώνιων, αλλά και από άλλους γειτονικούς λαούς, όπως τους Πέρσες και τους Έλληνες.

Αιώνες αργότερα, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε να διαδίδει την ελληνικό πολιτισμό μέχρι και τις Ινδίες, ταυτόχρονα επεκτάθηκε και αυτή η διαίρεση του χρόνου. Κάποιοι μελετητές πιστεύουν ότι η Κίνα υιοθέτησε και αυτή τη βδομάδα εξαιτίας της Ινδίας.

Τέλος, όταν και οι Ρωμαίοι κατέκτησαν ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη, το οποίο είχε επηρεάσει ο Αλέξανδρος με το πέρασμά του, άλλαξαν και εκείνοι την οκταήμερη εβδομάδα τους, σε επταήμερη. Μάλιστα, ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν εκείνος ο οποίος καθιέρωσε και επίσημα την εβδομάδα ως μέσο υπολογισμού του χρόνου και μετέτρεψε την Κυριακή σε αργία το 321 μ.Χ.

Τον 20ο αιώνα υιοθετήθηκε από όλον τον πλανήτη, αν και έχουν υπάρξει προσπάθειες να αλλάξουν τον αριθμό των ημερών που θα έχει η κάθε βδομάδα, κάτι που -προφανώς- δεν συνέβη.

(Κώστας Μανιάτης )

Η Γη διαιρείται γεωγραφικά σε ηπείρους, δηλαδή σε μεγάλες περιοχές ξηράς που περιστοιχίζονται από ωκεανούς. Κάποτε, υπήρχε μόνο μία υπερήπειρος, με τελευταία γνωστή μορφή της την Παγγαία, αλλά λόγω της κίνησης των τεκτονικών πλακών η περιοχή που προεξείχε των ωκεανών άλλαζε συνεχώς σχήμα.
Έτσι, σήμερα έχουμε περισσότερες ηπείρους. Πόσες όμως;
Παγκοσμίως επικρατούν 5 μοντέλα διαχωρισμού των ηπείρων, σύμφωνα με διαφορετικές τεκτονικές, γεωγραφικές, γεωπολιτισμικές και ιστορικές προσεγγίσεις.

7 ήπειροι
Βόρεια Αμερική
Νότια Αμερική
Ανταρκτική
Αφρική
Ευρώπη
Ασία
Ωκεανία

6 ήπειροι
Βόρεια Αμερική
Νότια Αμερική
Ανταρκτική
Αφρική
Ευρασία
Ωκεανία

6 ήπειροι
Αμερική
Ανταρκτική
Αφρική
Ευρώπη
Ασία
Ωκεανία

5 ήπειροι
Αμερική
Ανταρκτική
Αφρική
Ευρασία
Ωκεανία

4 ήπειροι
Αμερική
Ανταρκτική
Ευρασία-Αφρική
Ωκεανία

Η Κίνα, η Ινδία, οι Φιλιππίνες και οι χώρες που μιλούν κυρίως την αγγλική γλώσσα προτιμούν το μοντέλο των 7 ηπείρων.

Η Ρωσία, οι πρώην χώρες της Ε.Σ.Σ.Δ. και η Ιαπωνία προτιμούν το μοντέλο των 6 ηπείρων με την Ευρασία.

Στα σχολεία της Λατινικής Αμερικής, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ρουμανίας διδάσκεται το μοντέλο των 6 ηπείρων, με ενωμένες τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.

Τοπικοί πολιτισμικοί διαχωρισμοί
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαχωρισμός της Ευρασίας είναι καθαρά πολιτισμικός, καθώς δεν υπάρχουν τεκτονικά όρια που να τον δικαιολογούν ούτε και σοβαροί υδάτινοι διαχωρισμοί.



Υπάρχουν αρκετές χώρες, των οποίων τα εδάφη μοιράζονται δύο ήπειροι! Ας τις δούμε…

Και Ασία και Ευρώπη…
Η Τουρκία λοιπόν αποτελεί το πιο γνωστό σε εμάς παράδειγμα χώρας, η οποία «μοιράζεται» σε δύο ηπείρους, αφού, αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος  της είναι ασιατική, είναι και κατά 3% ευρωπαϊκή.
Αντιθέτως, περισσότερα από τα δύο τρίτα της Ρωσίας βρίσκονται στην Ασία, όμως το 75% του πληθυσμού της ζει στα ευρωπαϊκά της εδάφη.
Ο ποταμός Ουράλης ο οποίος πηγάζει από τα Ουράλια Όρη και χύνεται στην Κασπία θάλασσα, δεν αποτελεί μόνο  ένα από τα  φυσικά σύνορα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, αλλά «δίνει» και ευρωπαϊκά εδάφη στο κατά τα άλλα ασιατικό Καζακστάν το οποίο διατρέχει.
Όχι μόνο Αφρική…
Οι ισπανικές πόλεις Ceuta και Melilla, είναι σήμερα τα μοναδικά εδάφη ευρωπαϊκών κρατών στην Αφρική.
Η νήσος Μαδέρα, αν και  γεωγραφικά ανήκει μάλλον στην Αφρική, δεν παύει να αποτελεί κομμάτι του πορτογαλικού κράτους.
Η χερσόνησος του Σινά, η οποία ανήκει στην Ασία, είναι το μοναδικό κομμάτι της Αιγύπτου το οποίο δεν ανήκει στην Αφρική.
Όχι μόνο Ωκεανία…
Η ασιατική Ινδονησία αποτελείται από 13.700 νησιά: όσα βρίσκονται ανατολικά, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Παπούα, ανήκουν στην ήπειρο της Ωκεανίας.
Και βέβαια, μπορεί οι Ηνωμένες Πολιτείες να μετρούν τη Χαβάη ως την πεντηκοστή τους πολιτεία, ήδη από το 1959, όμως, γεωγραφικά, η Χαβάη αποτελεί ένα από τα νησιά που συνθέτουν  το σύμπλεγμα της Πολυνησίας, το οποίο ανήκει στην Ωκεανία.



 Πώς προήλθαν τα ονόματα των ηπείρων

Δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση να βρούμε πώς προήλθαν τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου, και για κάποιες ηπείρους η ακριβής εξήγηση είναι άγνωστη….

Το όνομα Ευρώπη είναι συνδεδεμένο -από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας- με την πριγκίπισσα Ευρώπη που, σύμφωνα με τη μυθολογία, την είχε απαγάγει ο Δίας. Ωστόσο, νεότερες έρευνες δείχνουν πως η λέξη αυτή προέρχεται από τη σημιτική λέξη ereb/ερεμπ, δηλαδή, «χώρα της εσπέρας/εσπερία».


Η προέλευση του ονόματος Ασία είναι επίσης αβέβαιη, αλλά ίσως προέρχεται από τη σημιτική λέξη asu, δηλαδή «ανατολή» (του ήλιου).
Για τη λέξη Αφρική υπάρχουν πολλές θεωρίες. Το όνομα αυτό μπορεί να προέρχεται από το όνομα της ρωμαϊκής επαρχίας Africa. Μια άλλη θεωρία είναι πως προέρχεται από τη λατινική λέξη aprica, δηλαδή «ηλιόλουστη» ή από την ελληνική λέξη αφρική, δηλαδή «άνευ ψύχους».

Πολύ πιο εύκολο είναι το ζήτημα της προέλευσης της λέξης Αμερική. Η ήπειρος πήρε το όνομά της από τον Ιταλό ταξιδευτή-εξερευνητή Amerigo Vespucci.

Η λέξη Αυστραλία προέρχεται από τη λατινική λέξη australis, που σημαίνει «νότος». Κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες θεωρούσαν ότι στο νότο βρισκόταν μια άγνωστη χώρα την οποία αργότερα οι χαρτογράφοι ονόμασαν Terra Australis Incognita, δηλαδή «άγνωστη χώρα στο νότο».

Τέλος, έχουμε το όνομα Ανταρκτίς, από την ελληνική λέξη ανταρκτικός, που σημαίνει «αντίθετη αρκούδα». Είναι η αρκούδα του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου πάνω από το βόρειο πόλο.

Σας εύχομαι ολόψυχα ευτυχισμένο, δημιουργικό, παραγωγικό και χαρούμενο 2020 πάντα με υγεία, ελπίζοντας πως η νέα χρονιά θα φέρει και την πολυπόθητη ελευθερία στο τόπο μας.